امام صادق علیه السلام فرمودند:
هرکه قرآن را زیاد تلاوت نماید و با کمی حافظه و به سختی آن را حفظ نماید، دو پاداش خواهد داشت .
این حدیث با عبارت« انّ الذی یُعالج القرآن» آغاز می گردد . «عالجَ الشیء» در لغت به معنای ممارست و سعی و تلاش بسیار برای انجام کاری است. ممارست و اهتمام نسبت به حفظ قرآن کریم یکی از رموز موفقیت در امر حفظ قرآن می باشد که این روایت به آن اشاره دارد.
با عنایت در این روایت به میزان اهتمام ائمه معصومین علیه السلام نسبت به حفظ قرآن کریم پی می بریم چرا که حتی نسبت به افرادی که از بهره ی هوشی زیادی برخوردار نیستند و یا حفظ قرآن برای ایشان مشکل است با قرار دادن ثواب دو برابر تشویق و ترغیب نسبت به حفظ قرآن کریم صورت گرفته است در صورتی که اگر صِرف تلاوت قرآن مطلوب بود و انسان را به نتیجه ی کافی در فهم آیات می رساند شایسته بود نسبت به این گونه افراد سفارش می شد تا به جای صرف وقت زیاد برای حفظ قرآن میزان بیشتری از قرآن را تلاوت نمایند اما با این وجود می بینیم نسبت به حفظ قرآن تاکید شده است این نکته از آثار و برکات حفظ قرآن و نتایج گران بار آن پرده برمی دارد بعضی معتقدند که اگر حفظ قرآن موجب مشقت برای فرد شود این تتیجه ی معکوس دارد و نباید در این حالت به حفظ مبادرت ورزید
ثواب الاعمال شیخ صدوق
در جواب باید گفت که چگونه مشقت در کسب علوم و فنون، سلوک معنوی، موفقیت های ورزشی، امتحان کنکور و غیره مذموم نبوده بلکه ممدوح است ولی تنها در این جا و در باب حفظ قرآن تحمّل مشقّت مذموم می شود!!!
نظرات ( ۰ )
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است