پایگاه جامع حفظ قرآن

🏃🏃🏃

تفاوت دو واژه سابقوا و سارعوا در دو آیه از قرآن

سٰابِقُوا 🏃🏃🏃 إِلىٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهٰا کَعَرْضِ اَلسَّمٰاءِ وَ اَلْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُوا بِاللّٰهِ وَ رُسُلِهِ ذٰلِکَ فَضْلُ اَللّٰهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشٰاءُ وَ اَللّٰهُ ذُو اَلْفَضْلِ اَلْعَظِیمِ (٢١)حدید

🏃🏃🏃

وَ سٰارِعُوا 🏃 إِلىٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا اَلسَّمٰاوٰاتُ وَ اَلْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ (١٣٣)آل عمران

🏃 شتاب کردن براى رسیدن به مقصد (هر مقصدى) است

 در این شتاب‏ها مقصود، انجام عمل است و در اول وقت آن هیچ نظرى به این نیست که بر دیگرى مقدم شود یا نه. به عبارت دیگر، مقصود انجام وظیفه است و جنبه ‏ى فردى دارد.

 اما در مسابقه:

 🏃🏃🏃مقصود پیشى گرفتن بر دیگرى است. زیرا معناى مسابقه همین است و لااقلّ باید میان دو نفر باشد تا یکى بر دیگرى سبقت گیرد.  

 

🏃🏃🏃

🌻 نظر علامه در المیزان در برتری سبقت بر سرعت 

✅  مـشـمـولیـن آیـه 21 حدید از نظر رتبه و مقام بلندترند از مشمولین آیه آل عمران

 

دلیل:

 براى این که سبقت معنایى زاید بر معناى سرعت را افاده مى کند

🏃🏃🏃🏃

🌸  نظر تفسیر نمونه در باره دو أیه🌸 

بر همه چیز است، تا چه رسد به اینکه کاملا نقد و الان موجود است.

شبیه همین معنى در آیه 133 سوره آل عمران آمده، با این تفاوت که در اینجا" سابقوا" (از ماده" مسابقه" و در آنجا" سارعوا" (از ماده" مسارعه" به معنى سرعت گرفتن بر یکدیگر) آمده است که با هم قریب الافق هستند (با توجه به مفهوم باب مفاعله که غلبه کردن دو نفر را در مقابل هم مجسم مى‌کند.) تفاوت دیگر اینکه: در آنجا عرضها السماوات و الارض است و در اینجا" کَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ‌" و با کمى دقت روشن مى‌شود که این دو تعبیر نیز یک حقیقت را بازگو مى‌کند.

و نیز در آنجا مى‌گوید" آماده براى پرهیزکاران است" و در اینجا مى‌فرماید:

" براى مؤمنان".

از آنجا که پرهیزکارى ثمره درخت ایمان راستین است این دو تعبیر نیز لازم و ملزوم یکدیگرند.

به این ترتیب هر دو آیه یک حقیقت را تعقیب مى‌کند با دو بیان متفاوت، به همین دلیل آنچه از بعضى نقل شده که آیه سوره آل عمران را اشاره به بهشت" مقربان" دانسته‌اند و آیه مورد بحث را اشاره به بهشت" مؤمنان" صحیح به نظر مى‌رسد.

به هر حال تعبیر به" عرض" در اینجا در مقابل" طول" نیست آن چنان که بعضى از مفسران گفته‌اند، و به دنبال آن در جستجوى طول چنان بهشتى هستند که عرضش همچون آسمان و زمین است، و از این نظر به زحمت افتاده‌اند! بلکه" عرض" در اینگونه استعمالات به معنى وسعت است، مانند تعبیر" پهنه" در فارسى مى‌گوئیم پهنه دشت، یعنى وسعت صحرا.

تعبیر به" مغفرت" و آمرزش قبل از بشارت به بهشت که در هر دو آیه آمده اشاره لطیفى به این حقیقت است که تا انسان پاک از گناه نشود لایق ورود به بهشت نشوند