پایگاه جامع حفظ قرآن

حجت الاسلام و المسلمین آقای طه نقل کرد:آیت الله العظمی آقای اراکی(ره) فرموده است:در سفری که به عتبات عالیات مشرف شده بودم،نزدیک به صد روز به طول انجامید و در مدرسه ای سکونت داشتم. یکی از علمای بزرگ و سابقه دار که همیشه با هم بودیم.هیچ وقت ندیدم که قرآن بخواند و من از این جهت در تعجب بودم.بالأخره طاقت نیاوردم و علّت این عدم توفیق را از او پرسیدم.گفت:من قرآنی با خط زیبا و با حواشی تزیین یافته به آب طلا داشتم که در سفر و حضر همراه من بود و همیشه آن را تلاوت می کردم تا اینکه سالی به مکه مشرف شدم و در مدینه در مسجد النبی آن قرآن را در دست گرفته می خواندم که یک نفر از اهل سنت چشمش به آن افتاد و با اصرار از من خواست تا قرآن را به او بفروشم،من به هیچ قیمتی حاضر به فروش آن نشدم.او رفت و پس از مدتی دوباره آمد،دیدم یک کتابی در دست دارد.پرسیدم:آن کتاب چیست؟گفت:دیوان اشعار یزید بن معاویه است و من مدّت ها بود در جستجوی این دیوان بودم،گر چه می دانستم که مضمون این دیوان پر از کفریات و مطالب باطل است،لیکن چون از نظر هنر و فنّ شاعری خوشم آمده بود.از آن مرد خواستم که آن را به من بفروشد آن مرد قبول نکرد.بالاخره من حاضر شدم که قرآن را با آن دیوان معاوضه کنم.مرد قبول کرد و من قرآن را دادم و دیوان شعر یزید را گرفتم از آن موقع به بعد توفیق تلاوت قرآن از من سلب شده است و هیچ وقت میلی و شوقی به قرآن ندارم و گاهی اوقات هم که خودم را حاضر می کنم و حتی وضو گرفته،می خواهم قرآن بخوانم،مانعی پیش می آید و من موفق به تلاوت قرآن نمی شوم و این نیست مگر به خاطر همان معامله ای که من با قرآن کردم.