حافظان بی عمل
در طول تاریخ همواره دیده ایم که بسیاری از افراد جنایتکار و فاسد نیز به حفظ قرآن نایل آمده اند، آیا این موضوع از ارزش حفظ قرآن نمی کاهد؟
این نکته که اشخاصی همچون ابن ملجم و حجاج بن یوسف ثفقی، این ظالمان خون آشام و یا برخی دیگر از افراد غیر صالح همچون ناصبیان(دشمنان اهل بیت علیهم السلام) حافظ قرآن بوده و یا هستند، از اهمیت این مساله نمی کاهد، چرا که خود قرآن کریم می فرماید:
و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمه للمومنین و لا یزید الظالمین الا خسارا(سوره اسراء/82)
یعنی این قرآن در عین این که برای مومنین رحمت است برای ظالم نقمت و خسارت است!
باران که در لطافت طبعش خلاف نیست در باغ لاله روید و در شوره زار خس
باران هر چند شدید و فراوان باشد، وقتی بر مرداری ببارد فقط بوی بد آن را افزایش می دهد، گاه ممکن است مرواریدی گران بها در دهان حیوانی درنده باشد. ضمن این که اگر تمام اعمال و مناسکی که ظالمان انجام می دهند نکوهیده باشد، پس لاجرم اعمالی چون زیارت خانه خدا را نیز باید امر مرجوح و بی فایده ای پنداشت، یا فقط به این علت که نا اهلانی در عرصه ی علم آموزی حضور یافته اند، صالحان از نزدیک شدن به علم خودداری کنند. واضح است که این گمان ناصواب و باطل است. بلکه به یقین می توان گفت : این وظیفه ای الاهی است که افراد صالح با حضور و تلاش خستگی ناپذیر خود پرچم علم آموزی را در دست گرفته تا به دست نا اهلان نیفتد.
نظرات ( ۰ )
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است